Մի՞թե Կապանի քաղաքապետարանում չգտնվեց իրավասու գոնե մեկը, որ տոնական օրերին կազմակերպեր համայնքի փողոցների ու մայթերի քիչումիչ մաքրումը տեղացած առատ ձյունից:
Ոչինչ, որ մարդիկ ու մեքենաները դժվարությամբ էին երթեւեկում այդ օրերին: Մի կերպ կարելի էր հաղթահարել ստեղծված վիճակն ու յոլա գնալ: Կարելի էր նույնիսկ դրություն մտնել եւ հասկանալ, որ քաղաքապետն ու յուր փնտրված, գտնված ու երկու ապահով ծածկոցի տակ հանգրվանած քենակալն ի վիճակի չեն կառավարել քաղաքի կոմունալ տնտեսությունը մի փոքր անսովոր իրավիճակում:
Բայց… Փուչիկներն էին ափսոս, գույնզգույն, դժվարությամբ ձեռք բերված փուչիկները, որ այդքան հեշտությամբ մեկ-երկու օրում պայթեցին՝ «Լավագույն քաղաքային համայնք», «Տարվա քաղաքապետ»:
Բա ի՞նչ ենք անելու առանց այդ փուչիկների:
Բա ինչպե՞ս ենք ծածկելու պեծին-պեծին տվող մեր ճակատն առանց դափնու ճյուղերի:
Մյուս կողմից՝ բնությունն էլ, կարծեք, անհավասարակշիռ ու տարօրինակ է դարձել. կարող էր չէ՞ հաշվի առնել Կապանին ու նրա քաղաքապետին տրված վերջին գնահատանքները, հաշվի առնել, որ քաղաքապետը հանգստանում է ու շրջանցեր՝ ձյան տեղումներն ուղղելով այլ համայնքների վրա, բայց…
Հետո, մարդիկ էլ մի տեսակ անհանդուրժող են դարձել. տեղումներից օրեր անց ձնահավաք մեքենան դուրս է եկել փողոցները մաքրելու, բայց դժգոհ ենք դարձյալ: Կարող էր չէ՞ մեքենավարն ընդհանրապես դուրս չգալ եւ նույնիսկ արժանանալ քաղաքապետարանի մեդալի կամ Կապանի պատվավոր քաղաքացու կոչման: Բայց մեծահոգաբար դուրս է եկել, իսկ մենք չենք գնահատում այդ վեհանձնությունը:
Այ, օրինակ, հիմնարկ-ձեռնարկությունների ղեկավարներից գրեթե ոչ մեկը չի փորձել գոնե սեփական ուժերով մաքրել իր ոտատեղն ու աշխատավայրի բակը, եւ նրանց ոչ ոք չի անհանգստացնում:
Ինչեւէ, հուսանք, որ տոնական եւ ոչ աշխատանքային օրերին, ինչպես եւ քաղաքապետի հանգստանալու օրերին ու ժամերին այլեւս ու երբեք Կապանում ձյուն չի տեղա…
ՍԱՄՎԵԼ ԱԼԵՔՍԱՆՅԱՆ
_1594191684.jpg "No_531 (15)")
_1591010193.jpg "No_528 (12)")
