Երկրային կյանքին հրաժեշտ է տվել մեր թերթի բարեկամ, հին օրերի հանգույն բնորոշմամբ՝ թերթի արտահաստիքային թղթակից Սաֆար Եղիազարյանը, մի անձնավորություն, որին հատուկ էին շիտակությունը, անմիջականությունը, մարդամոտությունը:
Սաֆար Անտոնի Եղիազարյանը ծնվել է 1934 թվականի օգոստոսի 17-ին, Ղափանի շրջանի Զեյվա (այժմ՝ Դավիթբեկ) գյուղում: Յոթնամյակն ավարտելուց հետո սովորել եւ ավարտել է Գորիսի մանկավարժական ուսումնարանը, որից հետո անցել զինվորական պարտադիր ծառայության: Զորացրվելուց հետո աշխատել է ակումբի վարիչ, այնուհետեւ 1959-ից մինչեւ 2005-ը քիմիա-կենսաբանություն է դասավանդել գյուղի կրթօջախում, աշխատանքին զուգընթաց ավարտելով Երեւանի գյուղատնտեսական եւ Վանաձորի մանկավարժական ինստիտուտները:
Թաքուն մի նպատակ ուներ, շարունակել ուսումը, սովորել ասպիրանտուրայում, բայց… Սաֆար Եղիազարյանը, կայուն գիտելիքներ ավանդելով իր սաներին, նրանց մեջ սերմանում էր նաեւ ճշմարիտ ապրելու արվեստի հունդերը: Ուշագրավ էր, որ առօրյա կյանքում ոչ մի խոտելի երեւույթ չէր վրիպում նրա աչքից, քիչ չեն եղել դեպքերը, երբ թղթին է հանձնել իր մտահոգությունը եւ ներկայացրել մարզային թերթի խմբագրությանը: Իր թղթակցություններով փորձում էր հայրենի գյուղի պատմությունը, մարդկանց ու կենցաղը նկարագրել, ներկայացնել ժամանակակից սերնդին: Չափազանց ուշադիր էր շրջապատի հանդեպ, ջանում էր ինչ-որ կերպ օգտակար լինել կողքինին, դատապարտում էր ստախոսին, կեղծավորին, զազրախոսին: Գյուղի կրթօջախի տնօրեն Բայանդուր Պողոսյանը նրան անվանել էր գերազնիվ մարդ:
Կրթել ու դաստիարակել է չորս զավակ, ովքեր հարգանք են վայելում շրջապատում:
Սաֆար Եղիազարյանն իր խոսք ու գործով միշտ կմնա ապրողների հիշողության մեջ:
«Սյունյաց երկիր»
_1594191684.jpg "No_531 (15)")
_1591010193.jpg "No_528 (12)")
