Ինչո՞ւ էր Վահե Հակոբյանն ուզում ձերբակալել Մեղրու համայնքապետ Մխիթարին

Հայաստանի ներքաղաքական բուռն իրադարձությունների սյունիքյան արձագանքները, ինչպես ենթադրվում էր, տարբերվում էին եւ շարունակում են տարբերվել մյուս մարզերից:

Սյունիքյան իրադարձությունների հիմնական թիրախը Վահե Հակոբյանն ու համայնքների ղեկավարներն էին եւ են, ինչպես եւ Քաջարանի կոմբինատում բույն դրած ավազակախումբը:

Դա երեւում է նաեւ «Սյունյաց երկրի» խմբագրություն ուղարկվող դիմումներից, հոդվածներից, ստացվող հեռախոսազանգերից:

Մարզպետարանից ստացվող հերթական տեղեկատվությունն այն մասին է, որ Վահե Հակոբյանը Մեղրիում նույնպես ստեղծել էր «գործ տվողների»շարասյուն:

Մասնավորապես՝ մարզպետի պատվերով էին Մեղրի համայնքի ղեկավար Մխիթարը եւ Մեղրու հիվանդանոցի տնօրեն Լուսինեն (վերջինս ոչ անհայտ Ծաղիկի քույրն է) բողոքներ գրել բժշկասոցիալական փորձաքննության մարզային հանձնաժողովի նախագահ Անուշ Օրբելյանի գործունեության վերաբերյալ:

Պատվերով գրված նամակները՝ զրպարտող տեղեկություններով, մարզպետն ուղարկել էր ՀՀ աշխատանքի եւ սոցիալական ապահովության նախարարություն՝ մարզային հանձնաժողովում արտահերթ ստուգումներ անցկացնելու նպատակով:

Իհարկե, ոչ ոք չի ասում եւ չի կարող ասել, թե որեւէ համայնքի ղեկավար, որեւէ հիվանդանոցի տնօրեն իրավունք չունեն իրենց մտահոգող հարցերը բարձրացնել ըստ պատկանելության: Բայց երբ բողոքը գրվում է ինչ-որ մեկի, այս դեպքում՝ մարզպետի հրահրմամբ, ապա դա, չուզենալու դեպքում անգամ, չենք կարող անբարոյականություն չանվանել:

Գրեթե նմանատիպ մի երեւույթ էլ նկատվեց Ագարակի դպրոցի տնօրեն Էռնա Բարխուդարյանի դերակատարմամբ:

Հանրակրթական դպրոցի տնօրենը, կորցնելով ամոթը, սուտ մատնություն պարունակող մի հաղորդում ուղարկեց ոստիկանություն՝ իբր «Սյունյաց երկրին» առնչվող:

Դարձյալ մարզպետարանից ստացվող տեղեկատվության համաձայն՝ Էռնային սուտ մատնության է մղել Մխիթար համայնքապետը, ում էլ հրահանգել էր Վահե Հակոբյանը:

Եվ, այդուհանդերձ, մարզպետի հիվանդագին մոլուցքը՝ ամենուրեք ունենալ «գործ տվողների» շարասյուն, այլեւս որեւէ մեկին չի զարմացնում:

Մեզ չի զարմացնում Էռնայի եւ սպիտակ խալաթավոր Լուսինեի արգահատելի պահվածքն ու գործիք դառնալու կիրքը եւս:

Մխիթարի պահվածքն էլ այլեւս չի զարմացնում. տարիներ առաջ էին մեզ զգուշացնում, որ ընդունակ է նման քայլերի:

Ափսոսանքի տեղիք է տալիս բուն երեւույթը, որ մի քանի հոգի, մարզպետի հրահրմամբ, Մեղրու սրբազան հողում կարողացել են «գործ տվողների» բույն շինել: Այնպես որ՝ չենք էլ հարցնում՝ այդ ինպե՞ս եղավ, որ համայնքապետի անունը կապվեց Մեղրիից պատվերով գրվող բողոքների հետ: 

Վերջին օրերին մեր տրամադրության տակ են հայտնվել տեղեկություններ, թե ինչպես է Վահե մարզպետը Մխիթարին ներքաշել անմաքուր այդ խաղերի մեջ, որը, անշուշտ, խոսակցության առանձին նյութ է: Մի բան կարող ենք առայժմ հստակ ասել՝ մարզպետի պաշտոնում նշանակվելուց մի քանի օր առաջ Վահե Հակոբյանը տողերիս հեղինակին հայտարարել է. «Մարզպետ նշանակվելու դեպքում առաջին գործս լինելու է Մխոյի ձերբակալումը, իսկ թե ինչու՝ հետո կիմանաք»: Մենք մարզպետին հանդուրժողականության կոչ արեցինք, բայց նա մնաց հաստատուն իր մտադրության մեջ: Եվ ստիպված եղանք զգուշացնել Մխիթարին, ով էլ արձագանքեց ոչ պակաս վճռականությամբ. «Դեռ պարզ չէ, թե ով ում կփակի, իսկ ես դրա համար հիմքեր ունեմ»:

Թե ինչու էին միմյանց սպառնում Վահեն ու Մխիթարը, նույնպես խոսակցության առանձին նյութ է:

Թե ինչու եւ ինչպես խաղաղվեցին այդ տղերքն ու սկսեցին իրար լրացնել չար գործերում, մնում է ենթադրություններ անել:

ՍԱՄՎԵԼ ԱԼԵՔՍԱՆՅԱՆ