Սեպտեմբերի 9-ին մեծ դժբախտություն բաժին հասավ մեր ընտանիքին: Գիշերվա ժամը 2-ին բռնկված հրդեհից հրո ճարակ դարձավ մեր տունը (այդ թվում՝ հարեւան երեք տները): Զրկվեցինք տարիների չարչարանքով ձեռք բերված կայք ու գույքից, ամենակարեւորը՝ մեր հարազատ օջախում ապրելու հնարավորությունից:
Դիմել եմ հանրապետության վարչապետին, ՀՀ պաշտպանության նախարարին (զոհված ազատամարտիկի հայր եմ), այն ժամանակվա Սյունիքի մարզպետ Կարեն Համբարձումյանին, բայց ոչ մի արձագանք: Թեեւ պատահարից արդեն 2,5 ամիս է անցել, բայց սայլը տեղից չի շարժվել:
Չգիտեմ ինչ անեմ, ում դիմեմ՝ թեեւ այն էլ ասեմ երկրորդ դիմումն եմ հղելՀՀ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանին: Շատ տխուր փաստի առջեւ ենք կանգնել. ընտանիքս ցաք ու ցրիվ է եղել: Ես Գորիսում եմ ապրում (վիրահատված եմ), որդիս ու հարսս ուսուցիչ են, որդիս ընկերոջ տանն է ապրում, հարսս եւ թոռս՝ հարսիս հայրական տանը: Թոռս անընդհատ հարցնում է, թե ե՞րբ ենք միասին ապրելու:
Չգիտեմ՝ ինչ պատասխանեմ…
Հրանտ Բաղդասարյան
85-ամյա կենսաթոշակառու
_1594191684.jpg "No_531 (15)")
_1591010193.jpg "No_528 (12)")
