Վերջին մոտ տասը տարում աշխատել եմ Մեղրու բժշկական կենտրոնում՝ շտապ օգնության մեքենայի վարորդ:
2019 թ. մայիսին ինձ ազատել են աշխատանքից:
Պատճառը հետեւյալն էր. մենք՝ երկուսով, աշխատում էինք շտապ օգնության երկու հին ավտոմեքենայի վրա (20 տարվա մեքենաներ էին):
Հիվանդանոցը երկու նոր մեքենա ստացավ եւ մեզ՝ նախկին վարորդներիս, չտվեցին:
Նոր մեքենաների վարորդներ նշանակվեցին դրսի՝ հիվանդանոցի հետ կապ չունեցող մարդիկ:
Եվ մենք դժգոհություն հայտնեցինք, տնօրեն Լուսինե Վարդանյանն էլ ինձ, առանց դիմումի, առանց ինձ հետ խորհրդակցելու, ազատեց աշխատանքից:
Հիմա ուրիշ տեղ եմ աշխատում:
Ինչո՞ւ եմ յոթ ամիս լռելուց հետո բարձրաձայնում իմ ոտնահարված իրավունքների մասին:
Թող չափազանցություն չլինի, բայց իմ համեստ ներդրումն ունեմ Մեղրու հիվանդանոցի կայացման գործում:
Եվ ցավ եմ ապրում այնտեղ ստեղծված խայտառակ վիճակի համար:
Հիվանդանոցը չի ջեռուցվում:
Հիվանդներն այնտեղ կամ վերարկուով են կամ տնից ջեռուցիչներ են բերում:
2019 թ. Ագարակի կոմբինատը հիվանդանոցին 20 տոննա սալյարկա է հատկացրել՝ «կատելնին» աշխատեցնելու եւ հիվանդանոցը ջեռուցելու համար, բայց թե ի՞նչ են արել այդ վառելիքը՝ ոչ ոք չգիտի:
1916 թվականից տնօրենի ծառայողական «Նիվա» մակնիշի մեքենան չի աշխատում, բայց ուղեգրեր է գրվել, վառելիք դուրս գրվել:
Շտապ օգնության կեղծ կանչեր են գրվում եւ վառելիք դուրս գրվում:
Դիակները տեղափոխվում են շտապ օգնության մեքենայով, որը չի կարելի, բայց դրա դիմաց հերձողից 20 հազար գումար են վերցնում, այնպես որ՝ դիակից էլ են փող աշխատում:
Այս ամենի վրա եմ հրավիրում իշանությունների ուշադրությունը՝ հույս ունենալով, որ տնօրենին, գոնե ուշացումով, խելքի կբերեն եւ հիվանդանոցում կհաստատեն կարգ ու կանոն:
Լյովա Մարտիրոսյան,
Մեղրի, գյուղ Լեհվազ
14 հունվարի 2020 թ.
_1594191684.jpg "No_531 (15)")
_1591010193.jpg "No_528 (12)")
